چون فرستاده سيمرغ به سهراب دلير

نوشداروست ولي حيف كه دير آمده است

گوئي از چشم نظرباز تو بي پروانيست

چون غزالي به سر كشته شير آمده است

خيز غوغاي بهارست كه پروانه شويم

غنچه شوخ پر از شكر و شير آمده است

روح من نيز به دنبال تو گيرد پرواز

دگر از صحبت اين دلشده سير آمده است

سر برآور ز دل خاك و ببين نسل جوان

كه مريدانه به پابوسي پير آمده است

دير اگر آمده شير آمده عذرش بپذير

كه دل از چشم سيه عذرپذير آمده است

گنه از دور زمان است كه از چنبر او

آدمي را نه گريز و نه گزير آمده است

گوش كن ناله اين ني كه چو لالاي نسيم

اشكريزان به نواي بم و زير آمده است

طبع من بلبل گلزار صفا بود و صفي

كه چو مرغان بهشتي به صفير آمده است

مكتب عشق به شاگرد قديمت بسپار

شهرياري كه درين شيوه شهير آمده است

منبع: گنجور

ديگر نگاه وصف بهاري نمي كند

شرح خزان دل به زبان نگاهش است

ديدم نهان فرشته شرم و عفاف او

آورده سر به گوش من و عذرخواهش است

بگريخته است از لب لعلش شكفتگي

دائم گرفتگي است كه بر روي ماهش است

افتد گذار او به من از دور و گاهگاه

خواب خوشم همين گذر گاه گاهش است

هر چند اشتباه از او نيست ليكن او

با من هنوز هم خجل از اشتباهش است

اكنون گلي است زرد ولي از وفا هنوز

هر سرخ گل كه در چمن آيد گياهش است

اين برگهاي زرد چمن نامه هاي اوست

وين بادهاي سرد خزان پيك راهش است

در گوشه هاي غم كه كند خلوتي به دل

ياد من و ترانه من تكيه گاهش است

من دلبخواه خويش نجستم ولي خدا

با هر كس آن دهد كه به جان دلبخواهش است

در شهر ما گناه بود عشق و شهريار

زنداني ابد به سزاي گناهش است

منبع: گنجور

كافر نه ايم و بر سرمان شور عاشقي است

آنرا كه شور عشق به سر نيست كافر است

بر سردر عمارت مشروطه يادگار

نقش به خون نشسته عدل مظفر است

ما آرزوي عشرت فاني نمي كنيم

ما را سرير دولت باقي مسخر است

راه خداپرستي ازين دلشكستگي است

اقليم خود پرستي از آن راه ديگر است

يك شعر عاقلي و دگر شعر عاشقي است

سعدي يكي سخنور و حافظ قلندر است

بگذار شهريار به گردون زند سرير

كز خاك پاي خواجه شيرازش افسر است

منبع: گنجور

شبها منم و چشمك محزون ثريا

با اشك غم و زمزمه راز و نيازت

بازآمدي اي شمع كه با جمع نسازي

بنشين و به پروانه بده سوز و گدازت

گنجينه رازي است به هر مويت و زان موي

هر چنبره ماري است به گنجينه رازت

در خويش زنيم آتش و خلقي به سرآريم

باشد كه ببينيم بدين شعبده بازت

صد دشت و دمن صاف و تراز آمد و يك بار

اي جاده انصاف نديديم ترازت

شهري به تو يار است و غريب اين همه محروم

اي شاه به نازم دل درويش نوازت

منبع: گنجور

تارو پودم در اهتزاز آرد

سيم ساز ترانه پردازت

حيف ناي فرشتگانم نيست

تا كنم ساز دل هم آوازت

واي ازين مرغ عاشق زخمي

كه بنالد به زخمه سازت

چون من اي مرغ عالم ملكوت

كي شكسته است بال پروازت

شور فرهاد و عشوه شيرين

زنده كردي به شور و شهنازت

نازنينا نيازمند توام

عمر اگر بود مي كشم نازت

سوز و سازت به اشك من ماند

كه كشد پرده از رخ رازت

گاهي از لطف سرفرازم كن

شكر سرو قد سرافرازت

شهريار اين نه شعر حافظ بود

كه به سرزد هواي شيرازت